شعر تالشی “انوشتا دیل” از امین رحمانی (للیکه دار)

انوشتا دیل بِه و پاورَه پسیسته
هم دنیا کو چه خون همه اسیسته
خدا واته بموس از ت بازی دم
الان ای اومره که اشتن وازی دم
سیا سنگی دیلی سر نَم سیر آبوم
همه روز ایشمرم اومری پیر آبوم
سَری دسمال پنم موم لَک دلکه
چمه دیل خَیلیون کو شَک دلکه
چمه دَس کو کفا کفا نرسه
هم جیری کو ایلی مرا آرسه
دَمردَه سینه آوم نی دَمردَه
چمه ماره مرم نزنوم چه کرده
سیا سنگیم که زو من فرادن
گله تا جا چمه دسی بر آدن
اشتن کو شک بکرم یا خدا کو
خدا را دَس ببرم یا گداکو
گدا اشتن کاری کو  ک^ دمنده
خدا ور شوم خدا همیشه منده.
 
امین  رحمانی(للیک دار)
منبع: منـگَ تـاو *انجمن شعر و ادب شاندرمن

همچنین ببینید

چهارشنبه خاتون فروردین ماه ۹۶

سلسله نشست های پژوهشی شعر و موسیقی تاتی و تالشی “چهارشنبه خاتون” در آخرین چهارشنبه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.