گزارشی از یک داستان نیمه تمام!

شیرین پارسی

عموم دانشمندان معتقدند منابع انسانی پایه اساسی تحولات نوین زندگی هستند. کشوری که دانش و بینش مردم خود را رشد ندهد و از آن در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بهره برداری نکند، قادر نخواهد بود مسیر توسعه را با موفقیت طی کند.

اما برای ورود به این مسیر باید از ابزاری به نام آموزش استفاده کرد. رابطه آموزش و توسعه یک رابطه دو طرفه است، با محوریت انسان.

در همین راستا و با وجود پتانسیل آماده منطقه تالش و شهرستان ماسال، جمعیت زنان و جوانان حافظ محیط زیست گیلان در سال گذشته، بر اساس تجارب گذشته خود در امر آموزش زنان و جوامع محلی در روستاهای گیلان، طرح پیشنهادی “توانمند سازی و مدیریت اثر بخش و آموزش و یادگیری جوامع محلی ” را در بخش شاندرمن در ۲ روستای امامزاده شفیع و دران جهت اجرا با پشتیبانی اداره کل منابع طبیعی استان ارایه نمود.

هدف کلی ما از اجرای این طرح: آگاه سازی و مشارکت زنان و جوانان در یک طرح بومی، توانمند سازی آنان و مبارزه با اقتصاد غیر پویا و بهره برداری غیر اصولی از جنگل برای ایجاد سامانه های اقتصادی کوچک با توجه به پتانسیل های بالقوه بومی بود.

کارگاههای آموزشی در این ۲ روستا توسط کارشناسان جمعیت برگزار شد. می توان گفت که با یاری دهیاران این ۲ روستا، زنان و جوانان نیز استقبال خوبی کردند. همه شرکت کنندگان در پایان گفت و گوها اذعان داشتند که منطقه، توانایی های بالقوه ویژه ای دارد مانند: گیاهان خاص منطقه، محصولات لبنی، صنایع دستی وابسته به دام و غیر از آن، تولیدات طیور و عسل و…که با تشویق و تقویت هر یک از این حوزه ها می توان به ایجاد اشتغال پایدار و جلوگیری از تخریب جنگل و فروش زمین ها و ماندگاری مردم بومی در منطقه یاری نمود.

بارقه ی امیدی در پی برگزاری این برنامه ها در ما و نیروهای بومی ایجاد شد. اما متاسفانه باید بگوییم که علیرغم پی گیری های مکرر نمایندگان جمعیت زنان برای تامین هزینه های این طرح، برای آن که بتوانیم آن را ادامه دهیم و اشتغال های کوچک و پایدار را در منطقه ایجاد کنیم، به هیج راهی دست نیافتیم.

این پروژه یکی از چندین پروژه هایی است که در این راستا در مناطق مختلف توسط نهادهای غیر دولتی آغاز شده است. مردم محلی از هوشمندی لازم جهت تشخیص حفظ دانش بومی، صنایع کوچک و توانمندی های دیرین و بالقوه خود برخوردارند. اما اجرای چنین پروژه هایی نیازمند حمایت از طرف نهادهای دولتی مرتبط و بسترسازی مناسب می باشد.

جمعیت زنان علیرغم تمام مشکلات، هم چنان امیدوار است که برای اجرای اثربخش این پروژه و مشابه آن حامیانی در منطقه و حتی خارج از آن بیابد.

آرزوی ما، سربلندی مردمان منطقه که همچون درختان راش، راست قامت و بلند نظرند و آبادی سرزمین مان می باشد.