صعود بیش از ۲۵۸ کوهنورد گیلانی به قله ۲۹۱۶ متری؛ تیرو رضوانشهر

لیلا خالقی

پنجمین صعود سراسری کوهنوردان استان گیلان به قله ۲۹۱۶ متری تیرو پره سر، بلندترین قله از ارتفاعات شهرستان رضوانشهر به مناسبت سی و چهارمین سالگرد حماسه فتح خرمشهر، هجدهمین سالگرد فتح اورست توسط تیم ملی کوهنوردی ایران و سومین سال بزرگداشت کوهنوردان پیشکسوت فقید شهرستان رضوانشهر ( زنده یادان فیض اله انعامی، معروف مهربخش، شمسعلی یزدانی) ۱۳۹۵/۰۵/۰۷ با شرکت بیش از ۲۵۸ کوهنورد و کوهپیما از سراسر استان گیلان و  نیز کوهنوردان پیشکسوت گیلان و کارگران کوهنورد استان، به میزبانی هیات کوهنوردی شهرستان برگزار شد. شایان ذکر است این برنامه به عنوان برنامه معین هیات کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان گیلان در تقویم مناسبت های کارگروه همگانی فدراسیون کوهنوردی درج و ثبت شده  است.

قله تیرَو در حوزه جغرافیایی شهرستان رضوانشهر، در منتها علیه غربی مجموعه قلل شهرستان و بلندترین نقطه از نظر ارتفاعی در منطقه از بخش پره سر، دهستان ارده قرار دارد. ارتفاع  این قله از سطح آب های آزاد ۲۹۱۶ متر و بصورت تپه ایست.  نوک قله نسبتا هموار و بخشی از آن بصورت سنگچین شده با مساحتی در حدود ۳۵ متر مربع را  شامل می باشد. آثار حفاری های غیر مجاز سودجویان در آن مشهود است.

در دامنه های این کوه  زیبا چمنزار ها و علفزارهای بسیار انبوهی رشد می کند. هر ساله بیش از ۱۰۰ دامدار از اهالی روستاهای ییلاقی ارده، چروده، اندل، صالح، سنگده، گنگه لیوه، پارگام، وسکه، برین، لزر، دیه مون سر (دیانسر) و کوچ روهای بخش پره سر با بیش از ۵۵ هزار راس دام سبک (گوسفند و بز) و بیش از ۲۸ هزار دام سنگین (گاو، گاومیش، اسب و…)، به این دشت ها کوچ می کنند و از اول ماه خرداد تا ۱۵ مهرماه هر سال در این منطقه اسکان می یابند. البته بخش هایی از دامنه جنوب غربی که به روستاهای شهرستان خلخال مشرف اند و بخشهایی از دامنه جنوبی که آبادی های فصلی شهرستان رضوانشهر مشرف اند، شدیداً در معرض فرسایش قرار دارند. وجود رگه های آب رو و آثار تخریبی به چشم خورده در آن که بر اثر پوشش کم گیاهی (بعضا فاقد پوشش گیاهی) و شیب نسبتا تند و همچنین وجود نقاط بهمن خیز و… از دلایل آن بوده و این روند به طرز نگران کننده ای پیش می رود.

در دامنه های کوه تیرو چندین آبادی بزرگ و کوچک وجود دارد که هر یک مختص طایفه ای از طوایف تالشدولاب خصوصاً طوایف پره سری بوده و عموما دامدار و کوچ رو یا کوچ نشین هستند. بزرگترین این آبادی ها «صالح» و «زندانه» می باشند و کوچک ترین آنها «سبله چال» می باشد. و سایر آبادی ها عبارتند از «چاله چاله»، «تکله مسون»، «دواچال»، «جیردشت»، «گاوونَ بند»، «گاوونی استل»، «چاشتن گاه»، «ونستون» و… .

کوه تیرو در بین بومیان و جوامع محلی به «شاه تیرو» موسوم است. واژه «شاه» نشان برتری و بلندی است به همین دلیل مردمان این دیار «کوه» را بالانشین و «شاه» می پندارند. همچون«شاه برزکوه»، «شاه سنبل کوه»، «شاه گردَو»، «شاه دیگاه»، «شاه معلم» و…. اشعار مختلفی هم در این باره دارند که به بلند بودن تیرو از همه قله های اطراف و یا در یک راستا بودن با سایر قلل اشاره می کنند.

در ادامه شما را با تماشای تصاویری زیبا از این صعود جلب می کنیم…

–

–

–

–

–

–

–

–

–

–

–

–

—