غزل “زونی چیه” از سید مومن منفرد به زبان تالشی جنوبی گویش شاندرمنی

عَسَلی تˇ بوینی، هَردِه مَشایْ، زونی چیَه؟

زندگی مزا دیلَه بَردِه مَشایْ، زونی چیَه ؟

یَکَه عُمری بموسی، تˇ بکاری، تˇ ببری
…
تˇ اشتˇ کَشتَه سرا وَردِه مَشایْ، زونی چیَه ؟

وَختی اشتˇ سوتَه دیل پَرآگِرˇ تالشی را

خَیلی سالون تˇ کَه آگَردِه مَشایْ، زونی چیَه ؟

ولَه تا خاکی سَری هَمیشَه تˇ آو ویکَری

ایدَفَه تˇ اَیْ بو آکَردِه مَشایْ، زونی چیَه ؟

وَختی اشتˇ دیل مَخا ام هَمَه ظلمی بوینˇ

کَه تونی کو بَلَکی، مَردِه مَشایْ، زونی چیَه ؟

ترجمه:

در جلوی چشمانت، عسل را ببینی، نتوانی بخوری، می دانی چیست؟

در بازی زندگی، نتوانی ببری، می دانی چیست؟

عمرِ زیادی بدوی(تلاش کنی)، در مزرعه ات، محصولی را کشت نمایی، درو نمایی(برداشت کنی)

(اما)تو محصولت را نتوانی به حیاط خانه ات بیاوری، می دانی چیست؟

وقتی دلِ سوخته ات پر بگیرد(به پرواز درآید) برای تالش

(و) سال های زیادی، تو نتوانی به خانه برگردی، می دانی چیست؟

روی خاک گل، همیشه، تو آب بریزی

(اما) یک بار نتوانی آن را ببویی، می دانی چیست؟

وقتی دلت نخواهد این همه ظلم را ببیند

در کنج خانه بیفتی، نتوانی بمیری، می دانی چیست؟

منبع: وبلاگ ویژه شاندرمن