گروه رسانه ای شاندرمن20 به کمتر از 20 راضی نباشید
شعر تالشی گویش شاندرمنی از جبار نوروزی کوره جان شاندرمن
حُسنِ این شعر، استفاده بسیار زیبای این شاعر از ضرب المثل های تالشی در لابه لای اشعار خود می باشد.
در زیر آن را با هم می خوانیم:
گَزنَه کَه خوبَه ویگَرد چ سَر شوندی کَه ایتَه اَیکو کَفاتَر
بوکی مَوینَه پِرمَه ای تا ول لوکی دَرمَیَه زَردَ گُزاول
گَف وِر بژَنی خلکَ لَه لَه سی گَف نی مَژَنی خون و پی آسی
دَویَر بِه بشن من مَبراون وَستَ برَمِه بِه من آلاون
زیزا جانی و شلَختی مرنَه فونَه بَیَنی پلَختی برنَه؟
حَرفی ژِ ماقِه هَی کَری گرنَه آوسا نِکَری نار اومَه ترنَه
دِ وَست آکَه دِ، اَز اشت قربون دا کَی نِبَری عَقلی کو فرمون
چندی دیَه انتَه پسَ کرنی چیزی دِ چمن عُمری دَری نی
دِ وَستَ دیَه دِ مَردَلاون اشت پا بنی من مَخساون
وینی بجاری، آبَیَه بی پا کَی خای ببری ام ختَه چیمپا
آروم گِتمَه بِه من مَتاون بِه مرنَه شیوار من مَگلاون
دا کَی بکَنی مینگی نَه قَبری دا کَی شَتَ اولَسی نِدَبری
ای چی زونی، ای چی نِزونی چندی ژَنی اشتَن وِرَ زونی
دِ وَستَ دیَه ـ وَستَ هَدَ تاو دِ وَستَ دیَه، دَمَردَه سیناو
سخبون ژَنی اشتَن شالَ مَردِه دوملَه دَنشی ناهاری هَردِه
دیمی کونَه سرَ اَنارَ دونَه د تا سَری مو سِرآوَ شونَه
د تا شیوید اشت دیمی اَشتَ آخ خشکَ فیسی مَردُمی کشتَ
گوزگا جواَ، ت لَنَتی هَردَه مارَه دَلَکَ آوی دَمَردَه
دا ایلی واتَه اَز اشت قربون زودی دَلَکی چ دَسی فرمون
ت خردَنیرَه اَز آزونم ت مَرگی کو بوا جیوازنم ت
تا کَی بمونی نِشوشتَ کَچَه ملّا بشورو ام پشَ مَچَه
اسپَه دومشون بی دَم و سَستَه هَف سال تَمون تَختَ دَوَستَه
دوملَه چ بَه دا اَیکو جیوَشتَ دومش پش آبَه چ گَه دَوَشتَ
سی سال گذَشتَه کور چ کَردَه خاکر بسَر اَی اَنشتا مَردَه
وَستَ، اِوَلَّه، اَمانی روزَه مَرزن جیکَرن ت دَسَ فوزَه
روکَه تِه بمون شندرَه نَمَه وارش بوار، من ترا غَمَه
لوکی پوستَ، اشت پا چَموشَ فایدَه نِدار نِمَسَ گوشَ
روزی را مَکَه زوونَ خازی ووزی مَدیَس تیرَه دَبازی
ام شاخَه اَ شاخَه چندی وَزی اشت اَزی دِ هنتَرَه مَزی
یَمون بیگِری کوفتینَ دیلَه دِ گا مَدَوَست سَرآوَ کیلَه
پَسخونی کو پَردی آوی بَردَه ت مَرویجَ سخبَ خاوی بَردَه
یَکَّه لالَه سنگی ک ت داری مَلومَ ک ت اَی نِویداری
لس پوستی گن ـ گَف گن دیلی پاسَر ژِ بی ام هیست آبَه گیلی
نِه انتَه نِبو بی کاری کَردِه شَتَّ اولَسَ داری دَوردِ
ترجمه: خانه (گیاه) گزنه خوب است روی سرش برگردد / خانه (گیاه) پَلهَم کمی از آن (گزنه) بالاتر
لب و لوچه را نبینید (روی آن) رشد کرده است یک شاخه گل / گلو به زخمِ باد کردهِ توأم با آبسه دچار شده است
گپ زیاد بزنی لوله نازک نای(گلوگاه) می سوزد / گپ هم نزنی خون و پیه می سوزد(کنایه از خسته شدن)
بگذر، بیا برو، مرا به گریه نینداز / بس است گریه بیا مرا آرام کن
بدن (گنجشک) سینه سرخ و تخم غاز / با یک فوت می اندازی تنه درخت بلوط را
موقع حرف زدن هِی می کنی نعره / دهانت را آب نمی کشی، جلو آمده شکم
دیگر بس کن دیگر، من به قربانت / تا کِی نمی بری از عقل، فرمان
چقدر دیگر اینقدر شل و وِلی / دیگر چیزی در عمر من باقی نمانده است
دیگر بس است دیگر (ای) بی صاحب(مال مرده) / زیر پایت مرا نخوابان
می بینی مزرعه بی پا شده است / کِی می خواهی درو کنی این برنج (چیمپا)ی خوابیده را
آرام گرفته ام بیا مرا نتابان(باعث عجله من نشو) / بیا مانند تخم مرغ مرا نجوشان
تا کِی می کَنی با ناخن قبر را / تا کِی (درخت) مَمرَزِ کج را نمی بُری
یک چیز می دانی، یک چیز نمی دانی / چقدر می زنی خود را به زیادی دانستن
دیگر بس است دیگر، بس است اینقدر عجله / دیگر بس است دیگر، شنای به هنگام مرگ(تلاش بیهوده)
صبحها خود را می زنی به مرگ شغال / دنبال (آن) می نشینی برای خوردن ناهار
رنگ صورتت (شبیه رنگ) قرمز دانه انار (است) / دو تا موی سرت با آب سرد شانه(شده است)
دو تا (گیاه) شیفید روی صورتت درآمده است(ریش) / آخ غرور خشک و خالی مردم را کشته است
قورباغه جویده، تو مار را خوردی / موش افتاد در آب و مُرد
تا یکی گفت من به قربانت / زود می افتی به فرمان دستش
تو بچه ای من می شناسم تو را / بگو از مرگ رها کنم تو را
تا کِی بمانی قاشق نشسته / ملّا(مرده شور) بشوید این دهان و سرکج تو را
دُمبِ سگ را بدون سر و صدا / هفت سال تمام در قالب بستند
دنبالِ آن چه شد، تا از آن رها شد / دُمبش کج شد به دهانش افتاد
در سی سال گذشته چه کار کرده ای(جوان خام و بدون پشتوانه ای هستی) / خاک بر سرت ای مُرده گرسنه
بس است، واویلا روز امان است / نگذار مسخره کنند تو را با سوت دستی
کمی بمان ای نَمَدِ پاره پاره / باران ببارد، من برای تو غمگینم
پوستِ گلو است، پاپوشِ تو چَموش است / فایده ندارد گوشِ نشنیده است(حرف زدن برایش فایده ندارد)
در روز نکن (اظهار) دانستنِ زیادی / گردو را نگاه نکن تیله را هم می بازی
این شاخه به آن شاخه چقدر می پَری / زاینده (بدنیا آورنده) تو دیگر، همینطور است(بهتر است) دیگر نزاید
بیماری لاعلاج بگیری، ای از داخل کوفتی و مریض / دیگر گاو را نبند در قسمت بالای مزرعه
در پسیخان پل را آب بُرده است / تو را خواب صبح مرده بُرده است
سنگ بزرگی که تو داری / معلوم است که آن را پرتاب نمی کنی
چوب به پوست می خورد، حرف به دل آدم / لگد زد باید این گلِ خیس را
نه اینطور نمی شود، باید کاری کرد / (باید) درخت کج مَمرز را برید.
توجه: ترجمه توسط ویژه شاندرمن صورت گرفته و بیشتر سعی شده است بصورت تحت اللفظی ترجمه شود. در صورت وجود اشتباه، آن متوجه شاعر نمی باشد بلکه به ویژه شاندرمن مربوط می باشد.
منبع: وبلاگ ویژه شاندرمن
از سایت نمایندگی گاج در ماسال و شاندرمن دیدن فرمایید
http://www.gaj-masal.ir
درود به جبار عزیز بخاطر شعر زیبا
با تشکر از جبار عزیز
آقاجبار گلی والله زنده باشی دمت خیلی گرم